Spis treści
Wszystkiego, co nie jest ci potrzebne:
Ograniczaj ilość szkodliwych dla środowiska produktów:
Nadaj rzeczom nowe życie zamiast je wyrzucać lub kupować nowe:
Na ratunek planecie- Uwaga śmieciarka jedzie
Grupa zamknięta na facebooku, na której można pozbyć się rzeczy, które nie są nam już do niczego potrzebne.
To jest moje miasto, to jest mój Ełk - tu spędzam przyjemnie i aktywnie dzień.
Drodzy Rodzice!
Mamy wielkie szczęście mieszkać w tak pięknym mieście, jakim jest Ełk. Oferuje on dla naszych pociech mnóstwo atrakcji na słoneczne dni, jak również nie mniej przyjemne miejsca na chłodniejszy i deszczowy czas.
Siłownie na podwórku - przyrządy do ćwiczeń są łatwe w samodzielnej obsłudze. Uwielbiają je wszystkie dzieci. Testują każdą po kolei zawsze bawią się znakomicie.
Ścianka skałkowa do wspinaczki - miejsce do wspinaczki mieści się w hali sportowej przy Szkole Podstawowej nr 2 (ul. Małeckich). Maksymalna wysokość ścianki to 11 m.
Z tak bogatej oferty miejsc możemy przebierać i wybierać, dając naszym dzieciom moc atrakcji i wspaniałe wspomnienia na przyszłość. Gwarancją jest świetna zabawa dla całej rodziny.
↑ spis treści ↑Nauka języka angielskiego jeszcze nie tak dawno kojarzyła się z obowiązkiem szkolnym.
Rodzice często zastanawiają się, w jakim wieku ich dziecko powinno rozpocząć naukę języka angielskiego.
Czy przedszkole to odpowiedni moment?
Jak najbardziej tak! Małe dzieci błyskawicznie uczą się obcych języków. Ich umysły są niezwykle chłonne i pozwalają, aby wiedza była w bardzo łatwy sposób przyswajana.
Małe dziecko jest w stanie lepiej opanować wymowę niż dorosły człowiek, dziecku przychodzą one naturalnie i zapisują się w pamięci trwałej.
Nauka poprzez zabawę, ruch, piosenki czy rymowanki – to najlepszy sposób na naukę języka obcego.
Zastanawiamy się czasami czy korzystanie z komputera/ komórki w tak młodym wieku do nauki języka obcego to dobry pomysł?
W dzisiejszych czasach bez komputerów czy telefonów obejść się nie możemy. Starajmy się jednak korzystać z tego mądrze i rozsądnie. Jest tyle możliwości, tyle gier edukacyjnych, bajek, filmów, że mamy w czym wybierać, aby pokierować rozwojem naszych dzieci w jak najlepszy sposób.
Jeśli zrobimy to w sposób mądry i odpowiedzialny – jak najbardziej jestem na tak.
↑ spis treści ↑Nie psuj mnie, dając mi wszystko, o co Cię proszę. Niektórymi prośbami jedynie wystawiam Cię na próbę. Nie obawiaj się postępować wobec mnie zdecydowanie. Daje mi to poczucie bezpieczeństwa.
Nie pozwól mi utrwalić złych nawyków. Ufam, że Ty pomożesz mi się z nimi uporać.
Nie postępuj tak, abym czuł się mniejszy, niż jestem. To sprawia, że postępuję głupio, żeby udowodnić, że jestem duży.
Nie karć mnie w obecności innych. Najbardziej mnie przekonujesz, gdy mówisz do mnie spokojnie i dyskretnie.
Nie ochraniaj mnie przed konsekwencjami tego, co zrobiłem. Potrzebne mi są również bolesne doświadczenia.
Nie przejmuj się zbytnio, gdy mówię „Nienawidzę Cię”. To nie Ciebie nienawidzę, ale ograniczeń, które stawiasz przede mną.
Nie przejmuj się zbytnio moimi dolegliwościami. Pomyśl jednak, czy nie staram się przy ich pomocy przyciągnąć Twoją uwagę, której tak bardzo potrzebuję.
Nie gderaj. Będę się bronił, udając głuchego.
Nie dawaj mi pochopnych obietnic, bo czuję się bardzo zawiedziony, gdy ich później nie dotrzymujesz.
Nie przeceniaj mnie. To mnie krępuje i niekiedy zmusza do kłamstwa, aby nie sprawić Ci zawodu.
Nie zmieniaj swoich zasad postępowania w zależności od układów. Czuję się wtedy zagubiony i tracę wiarę w Ciebie.
Nie zbywaj mnie, gdy stawiam Ci pytania. Znajdę informacje gdzie indziej, ale chciałbym, żebyś Ty był moim przewodnikiem po świecie.
Nie mów, że mój strach i moje obawy są głupie. Dla mnie są bardzo realne.
Nie sugeruj, że Ty jesteś doskonały i nieomylny. Przeżywam bowiem zbyt wielki wstrząs, gdy widzę, że nie jesteś taki.
Nigdy nie myśl, że usprawiedliwianie się przede mną jest poniżej Twojej godności. Wzbudza ono we mnie prawdziwą serdeczność.
Nie zabraniaj mi eksperymentowania i popełniania błędów. Bez tego nie mogę się rozwijać.
Nie zapomnij, jak szybko dorastam. Jest Ci zapewne trudno dotrzymać mi kroku, ale proszę Cię – postaraj się!
Wasze Dziecko
↑ spis treści ↑Wiek przedszkolny to okres szczególnego rozwoju emocjonalnego dziecka! Czas ten cechuje się wzbogaceniem, zróżnicowaniem i intensywnością życia uczuciowego dziecka. Fakt ten związany jest nie jedynie z dojrzewaniem układu nerwowego, ale ze zdobywaniem nowych doświadczeń społecznych. We wcześniejszych fazach rozwojowych u Waszego maluszka z pewnością można było zaobserwować zarys pierwszych uczuć i emocji, ale prawdziwy ich rozkwit przypada właśnie na wiek przedszkolny! Emocje takie jak gniew, złość, strach, radość, zazdrość, w tym okresie nabierają szczególnego znaczenia . To właśnie teraz kształtują się również uczucia społeczne, moralne i estetyczne. Zdecydowana większość uczuć przedszkolaka odzwierciedlana jest w jego zachowaniu, gestach oraz słowach. Reakcje na przeżywane emocje w okresie tym mogą być gwałtowne, krótkotrwałe i zmienne.
W związku z tym, iż okres przedszkolny to czas kiedy dziecko spotyka się z wieloma nowymi uczuciami niezwykle ważna staje się rola dorosłych. To właśnie oni mają znamienny wpływ na edukację emocjonalną najmłodszych. To właśnie na nas spoczywa jakże ważna rola wprowadzenia do umiejętności jakie związane są z inteligencją emocjonalną!
Warto zaznaczyć, iż według najnowszych badań o rozwoju dziecka na wielu płaszczyznach decydują nie tyle nadzwyczajne umiejętności, ile jego inteligencja emocjonalna. Ogromne znaczenie ma przy tym zbiór cech emocjonalnych dziecka, jego samoświadomość, wyrażanie własnych potrzeb oraz umiejętność wyrażania swoich emocji, uczuć w kontaktach społecznych. Dlatego też wychowując najmłodszych zgodnie z zasadami i regułami inteligencji emocjonalnej możemy w znacznym stopniu wpłynąć na przyszłe osiągnięcia dzieci. Inteligencję emocjonalną należy kształtować już od najmłodszych lat. Tak też bardzo ważnym staje się wiedza oraz umiejętności dorosłych w owym zakresie.
Aby pomóc naszym dzieciom w dalszym prawidłowym rozwoju powinniśmy rozwijać inteligencję emocjonalną oraz społeczną, rozwijać w nich pozytywne i silne poczucie własnej wartości, właściwy obraz samego siebie wzmacniać zaufanie dziecka do swoich możliwości oraz kształtować samodyscyplinę.
Jak wspierać rozwój emocjonalny dziecka?
Dziecko w wieku przedszkolnym nie zawsze umie panować nad swoimi emocjami. Łatwo przechodzi od śmiechu do łez i odwrotnie. Pojawiają się nowe, nieznane dotychczas uczucia – duma, wstyd, poczucie winy, zazdrość i zakłopotanie. I choć dziecko dość często je teraz odczuwa, jeszcze przez kilka lat nie będzie w stanie w pełni zdawać sobie z tego sprawy, ani tym bardziej o tym mówić. Jednak emocje muszą gdzieś znaleźć ujście. Ponieważ nie mogą o nich powiedzieć, dzieci znajdują inne sposoby na uwolnienie się od napięcia – obgryzają paznokcie, ssą kciuk, biją misia, zaczynają ponownie się moczyć. Czasem objawy emocjonalnego napięcia przyjmują postać dolegliwości fizycznych – bardzo częste są sytuacje, kiedy lęk przed pójściem do przedszkola powoduje bóle brzuszka, biegunkę a nawet wysoką gorączkę.
Tym, co pomaga dzieciom w trudnych sytuacjach jest wyrażanie emocji. Można w tym dziecku pomóc, nazywając targające nim uczucia np.: „Widzę, że bardzo rozzłościł cię ten klocek, który nie chciał zmieścić się do otworu , to denerwujące, kiedy nie udaje nam się zrobić tego, co chcemy” – podobne słowa pozwalają dziecku zrozumieć, co się z nim dzieje, gdy ma ochotę rzucić się ze złości na podłogę. Dzieci czują się bezpiecznie, słysząc o tym, czego doświadczają. Mają poczucie, że są rozumiane i kochane. Uczą się też nazywać swoje doznania, a skoro potrafią je nazwać, zaczynają też lepiej sobie z nimi radzić.
Czasem wystarczy po prostu pokazać mu, że je naprawdę słuchamy i zaakceptować jego uczucia słowami: „och, mmm, rozumiem”.
Zacznij też obserwować swojego malucha w trudnych dla niego sytuacjach i zastanów się, co może czuć – jest mu przykro, jest rozzłoszczony, zawiedziony, rozczarowany, tęskni, boi się, ma wątpliwości, pretensje, żal? Nie obawiaj się , głośno nazywaj te uczucia, opowiedz o tym, co widzisz w zachowaniu dziecka („Widzę, że masz bardzo zmartwioną minkę, a w oczach zbierają ci się łezki”, „Jest ci bardzo smutno, bo dziewczynka nie chciała podać ci rączki? To bardzo przykre. Musisz być teraz naprawdę rozżalona”).
Ponieważ gniew musi gdzieś znaleźć ujście, zaakceptuj to, że twoje dziecko tupie nogami, krzyczy i rzuca się na ziemię, ale nie pozwalaj, by wyrządzało komuś krzywdę. Spokojnie , ale stanowczo powiedz: „Widzę, że jesteś teraz bardzo rozzłoszczony , ale nie wolno ci nikogo bić”. Jeśli dziecięca histeria wyprowadza cię z równowagi, możesz wyjść z pokoju mówiąc: „Słyszę, że chcesz sobie teraz pokrzyczeć, bo jesteś bardzo rozzłoszczony. Możesz się pozłościć w swoim pokoju, a ja wyjdę do kuchni, bo mnie bolą uszy. Jak już skończysz krzyczeć, to będziemy się bawić, zgoda?”.
Nazywaj też uczucia, które malują się na twarzy innych i wskazuj na ich możliwą przyczynę, np.: „Ania jest smutna, bo nie pozwoliłeś jej pobawić się swoimi klockami”. Bawiąc się lalkami i misiami, mów, co czują zabawki w różnych sytuacjach. A gdy wracasz zmęczona z pracy i dziecko ciągnie cię do zabawy, nie bój się powiedzieć: „Miałam ciężki dzień i jestem bardzo zmęczona. Jak odpocznę, to się pobawimy”.
W praktyce zawodowej nauczyciela coraz częściej spotykamy się z dziećmi kończącymi przedszkole, które mimo swojej przeciętnej lub ponadprzeciętnej inteligencji, biegłości w czytaniu i pisaniu, nie do końca odnajdują się w szkole.
Rodzice często nie zdają sobie sprawy z tego, że prócz gotowości poznawczej istnieje jeszcze emocjonalna dojrzałość i niedojrzałość szkolna, toteż decyzję o przyszłości edukacyjnej własnego dziecka warto oprzeć nie tylko na ocenie łatwości, z jaką się uczy, ale na prawidłowym rozwoju fizycznym, sprawności w działaniu, gotowości do radzenia sobie z własnymi sukcesami i porażkami, a także na sposobie, w jaki dziecko funkcjonuje w grupie rówieśników.
Czas między szóstym a siódmym rokiem życia to okres, kiedy większość dzieci osiąga dojrzałość i gotowość szkolną. Te dwa terminy obejmują wszystkie predyspozycje psychiczne i fizyczne dziecka, które są konieczne do podjęcia obowiązków i zadań stawianych przez szkołę.
Z doświadczeń i obserwacji wiemy, że między dziećmi w tym samym wieku można zauważyć pewne różnice. Dotyczą one zarówno rozwoju fizycznego, jak i psychicznego. W procesie osiągania gotowości szkolnej można wskazać pięć obszarów:
1. Fizyczny:
2. Poznawczy:
3. Społeczny:
4. Emocjonalny:
5. Wolicjonalny:
Rodzice dużą wagę przywiązują do takich umiejętności dziecka, jak: czytanie, pisanie i liczenie. Warto jednak pamiętać, że gotowość szkolna to także rozwój procesów emocjonalno-społecznych, które obejmują funkcjonowanie w grupie rówieśniczej, emocje oraz normy i zasady.
Emocje to klucz do pomyślnego funkcjonowania dziecka zarówno w domu, przedszkolu, jak i szkole. Pracując z dziećmi niejednokrotnie obserwujemy, iż dzieci niestabilne emocjonalne, mimo że mocne intelektualnie, nie osiągają dobrych wyników w nauce. Napięcie emocjonalne powoduje:
1. Problemy z koncentracją uwagi:
2. Problemy z adaptacją społeczną:
W szkole dziecko powinno umieć poradzić sobie z różnymi sytuacjami, np. dbać o własne rzeczy i przybory, pamiętać o nich (nie gubić), powinno zapamiętać i wykonać zadania domowe. Od pierwszaka oczekuje się samodzielności, kontroli zachowania, umiejętności podporządkowania się nieznanym dotąd regułom, wysiłku nad doskonaleniem swoich umiejętności. Ocenianie i rywalizacja są stałymi elementami towarzyszącymi edukacji szkolnej.
Stabilność emocjonalna dziecka jest ważniejszym elementem gotowości szkolnej niż umiejętność czytania, pisania, liczenia i zapamiętywania.
Pierwsze tygodnie pobytu w nowej grupie rówieśniczej i nowym miejscu mogą być dla dziecka trudne. Dlatego niezbędna jest umiejętność radzenia sobie z własnymi emocjami, pokonywania lęku i przystosowania się do nowych warunków.
Dziecko prawidłowo rozwinięte emocjonalno-społecznie nie reaguje agresją ani lękiem na trudne sytuacje, potrafi wyrażać emocje, opowiadając o nich, i nie narzuca innym swojego zdania. W sytuacjach życia codziennego można zaobserwować, czy dziecko nie reaguje złością, lękiem, niepokojem np. podczas pobytu w nowym miejscu, w jaki sposób radzi sobie z porażkami, czy krzyczy, złości się, obraża, kiedy przegrywa w grze lub ma kłopoty z ułożeniem układanki, klocków, itp...
Dziecko, jako uczeń klasy pierwszej, powinno znać i akceptować ustalone przez nauczyciela zasady, w tym również te trudne do przestrzegania. Powinno stosować się do nich nawet wtedy, gdy nikt z dorosłych nie patrzy. Rodzice powinni obserwować, czy dziecko wypełnia swoje obowiązki domowe, zna i stosuje normy i zasady obowiązujące w domu.
Warto w tym miejscu zastanowić się, czy dziecko ma wyznaczone w domu jakieś obowiązki i czy samodzielnie je wypełnia, czy wymaga się od niego respektowania zasad oraz czy rodzice również stosują się do zasad, których wymagają od dzieci.
Relacje z rówieśnikami są niezwykle istotne dla rozwoju dziecka. Jeżeli przedszkolak dobrze funkcjonuje w grupie rówieśniczej, to jest bardzo prawdopodobne, że łatwo odnajdzie się w nowej grupie i poczuje się w niej bezpiecznie. Warto przyjrzeć się, w jaki sposób bawi się z kolegami:
Dziecko dobrze funkcjonuje w grupie, jeśli:
Podstawą adekwatnego zachowania społecznego jest szacunek do samego siebie. Kiedy dziecko czuje, że inne dzieci je akceptują i lubią, jest pewne siebie, zrelaksowane i może w pełnym zakresie korzystać z własnego potencjału. Dziecko rozwinięte emocjonalno- społecznie to takie, które:
Dziecko posiada zdolności społeczne, jeżeli w grupie umie zaspokoić własne potrzeby, życzenia i wyegzekwować swoje prawa. Równocześnie nie zagraża prawom i potrzebom innych dzieci.
Osiąganie samodzielności zależy od wieku dziecka. Dziecko kończące przedszkole powinno umieć samodzielnie zjeść, nakryć do stołu, sprzątnąć po sobie, ubrać się, zapiąć i odpiąć guziki oraz suwak kurtki, zdjąć sweter przez głowę, zdjąć i włożyć buty, zawiązać sznurówki.
Dla dzieci, u których rozwój emocjonalny w okresie wcześniejszym został zakłócony, wymagania stawiane w przedszkolu, a w jeszcze większym stopniu w szkole, są zbyt trudne. Dlatego w okresie pobytu w szkole zaburzenia emocjonalne ujawniają się gwałtowniej i bywają pogłębiane.
Rozwój emocji może przebiegać nieprawidłowo z różnych powodów. W rozwoju emocjonalnym zasadnicze znaczenie mają doświadczenia życiowe zdobywane przez dziecko. Rodzina jest podstawowym miejscem nabywania doświadczeń kształtujących sposób emocjonalnego reagowania dziecka.
Najczęstszą przyczyną niepokoju przekazywanego dziecku mogą być: konflikty w rodzinie, kłopoty związane z różnymi trudnymi sytuacjami oraz własne problemy emocjonalne dorosłych. Powodem mogą być również niewłaściwe metody wychowawcze: częsta krytyka, stawianie wymagań, którym dziecko nie jest w stanie sprostać, stosowanie nieadekwatnych kar lub brak wyznaczonych granic. W rodzinie dziecko uczy się sposobu wyrażania emocji. Obserwuje zachowania rodziców i nieświadomie je naśladuje. Bardzo niebezpieczne jest bezwzględne wymaganie od dziecka panowania nad sobą. Zarówno nadmierny rygor, jak i zbyt liberalne podejście są szkodliwe, gdyż nie skłaniają dziecka do kontrolowania swoich reakcji emocjonalnych. Duży wpływ na rozwój emocjonalno-społeczny dzieci wywiera również rozwój cywilizacyjny.
Od osiągnięcia dojrzałości emocjonalno-społecznej dziecka zależą jego sukcesy szkolne. Jednak obecnie coraz więcej dzieci przeżywa problemy emocjonalne, a co za tym idzie – nie osiąga oczekiwanej dojrzałości w tej sferze.
Instytucjami powołanymi do pomocy dzieciom z zaburzeniami emocjonalnymi są poradnie psychologiczno-pedagogiczne. To tam należy udać się, aby ustalić jaka jest przyczyna problemów dziecka oraz w celu ustalenia form pomocy. Zarówno dzieci jak i rodzice mogą skorzystać z zajęć dostępnych na terenie PPP takich jak zajęcia relaksacyjne, rozmowy wspierające z psychologiem, zajęcia grupowe o charakterze terapeutycznym, a rodzice mogą i powinni skorzystać z zajęć Szkoły dla Rodziców. Po pogłębionej diagnozie w poradni dziecko najczęściej otrzymuje też zalecenia do pracy i terapii na terenie przedszkola.
Te różne wskazane działania w szybszy sposób korygują nieprawidłowości w rozwoju emocjonalnym, co w konsekwencji przyczynia się do odnoszenia przez dziecko sukcesów.
Jolanta Andruszkiewicz
↑ spis treści ↑„Mamo, wstajemy! Załóż mi proszę wygodne dresy i kapcie, których nie będę musiał wciskać siłą. Zostaw w szatni coś na przebranie – wiesz, czasem łyżka tańczy w zupie, czasem żal mi zostawić w sali zabawki i… toaleta tak daleko wydaje się wtedy. Mamo, wiem, że moje pójście do przedszkola przeżywasz bardziej niż ja. Jestem Twoim skarbem, księżniczką, misiaczkiem… wiem Mamciu! Wiesz co, muszę Ci powiedzieć, że nam obojgu jest trudno się rozstać. Ale tylko na początku, albo gdy długo byłem chory, ale Twoja siła ducha pomaga mi oswoić się z nową sytuacją. Dokonałaś dobrego wyboru! Nie ma nic piękniejszego niż szansa mojego rozwoju wśród rówieśników.
Widzisz, że zaskakuję Cię Mamciu wierszykiem wypowiedzianym z pamięci… piosenką zaśpiewaną dla ciebie… rysunkiem o naszej miłości… samodzielnie ubranymi spodenkami… a nawet uświadamiam sobie, że sprzątanie po zabawie, to nie taki diabeł jak go malują. Dzięki Tobie, uczę się tego wszystkiego w przedszkolu. Tylko musisz wierzyć we mnie – będzie dobrze! Tylko bądź dzielna. Nie płacz za mną w pracy i po drodze do niej – nie robisz mi krzywdy. Nie żegnaj się ze mną zbyć długo, przed wejściem do sali, ukochaj mnie najmocniej, najmocniej, najmocniej, na ucho szepnij, że kochasz, że wrócisz i…idź odważnie. Nie zastanawiaj się czy dobrze zrobiłaś oddając mnie do przedszkola – Ty mnie nie oddajesz, Ty mnie rozwijasz. Nie przerażaj się czasami moim płaczem, w ten sposób chcę Ci powiedzieć, że będę tęsknił, że Cię kocham… a Ty Mamciu, swoją mądrością, rozsądkiem i konsekwencją naucz mnie proszę czekać na Ciebie ze spokojem w moim małym sercu, a obiecuję, że za jakiś czas sam będę ciągnął Cię za rękę do moich przyjaciół… wszyscy potrzebujemy czasu na odwagę.
Twój Przedszkolak
↑ spis treści ↑Zabawa, praca i nauka – trzy filary życia każdego z nas. Taniec, jeśli dobrze go wykorzystamy – scala je wszystkie i może pozytywnie rzutować na całe nasze życie, niezależnie od wieku. Skupimy się na rozwoju dzieci, ponieważ to na nich najbardziej nam zależy. Udowodnimy że taniec: ozwija , uczy i bawi.
Regularne zajęcia tańca są doskonałą formą aktywności fizycznej. Ruch pozytywnie wpływa na rozwój dziecka, poprawia się jego kondycja, giętkość ciała i koordynacja ruchowa. Osoby trenujące nie garbią się. Aktywność fizyczna staje się nawykiem, który towarzyszy także w dorosłym życiu. Dzięki temu taniec zapobiega otyłości u dzieci i problemom zdrowotnym z nią związanym.
Teraz dzięki dostępowi do nowych technologii, badania wykazują, że taniec zwiększa też inteligencję. Istotą inteligencji jest podejmowanie decyzji. To, co nazywamy jasnością umysłu, to nasza zdolność do podejmowania działań, które wymagają podejmowania szybkich decyzji. Właśnie to dzieje się, kiedy dzieci tańczą i przewidują ruchy partnera .W tańcu ważne jest też uczenie się czegoś nowego, czego się jeszcze nie próbowało. Dziecko tańcząc, rzuca wyzwanie swojemu mózgowi i stymuluje tworzenie się nowych połączeń między komórkami, gdyż nowe umiejętności to zapotrzebowanie na ekspansję nerwów wewnątrz Twojego mózgu. Im trudniejsze kroki – tym lepiej! Zmuszają one mózg Twojego dziecka do tworzenia jeszcze większej ilości nowych połączeń neuronowych, a także poprawia ich funkcjonowanie.
Wszystkie występy publiczne podnoszą samoocenę Państwa pociech a taniec uczy jak odnosić sukcesy i jak radzić sobie z porażkami.
Piszemy z nadzieją, że wkradnie się do Państwa świadomość, iż taniec to nie tylko taniec, ALE AŻ TANIEC - to złoty środek do harmonijnego rozwoju naszych dzieci na bardzo wielu płaszczyznach.
↑ spis treści ↑Szybko minęło pierwsze półrocze związane z pobytem Waszego dziecka w naszej grupie w przedszkolu. Dbamy o to żeby nie był to czas stracony. Staramy się tworzyć przyjazną atmosferę do wszechstronnego rozwoju naszych podopiecznych.
Otoczenie staramy się organizować tak, by było jak najbardziej inspirujące dzieci i zachęcające do zabawy, nauki, współdziałania. Wszyscy Państwo zainwestowali w karty pracy , gry edukacyjne i inne pomoce do zajęć i zabaw np. materiały plastyczne. Dzięki Państwa wsparciu co miesiąc dzieci oglądają przedstawienie teatralne w wykonaniu profesjonalnych aktorów, często są jego aktywnymi współuczestnikami. Dziękujemy serdecznie za Państwa aktywne uczestnictwo w życiu przedszkola, za zachęcanie dzieci do udziału w konkursach oraz przygotowywania dzieci do przedstawień teatralnych, za zorganizowanie spotkania ze św.Mikołajem, a także sesji zdjęciowej w scenerii świątecznej oraz za udział w akcji „Cała Polska czyta dzieciom” – w szczególności dziękujemy: mamie Kuby, mamie Marcela, mamie Marty oraz mamie Jasia i Hani za przeczytanie ulubionych książek dzieciom.
Z naszej inicjatywy dzieciaki uczą się samodzielności, samodyscypliny, nabierają doświadczeń emocjonalno – społecznych rozwijając inteligencję interpersonalną i intrapersonalną oraz nabierają doświadczeń sensoryczno – motorycznych i poznawczych czyli rozwijają inteligencję werbalną, kinetyczną, matematyczno – logiczną, przyrodniczą i wizualno – przestrzenną.
Jak dzieci wspieramy?
Państwo jako Rodzice z pewnością robicie to co my, ale dodatkowo kochacie dziecko i nie zapominajcie mu o tym mówić, a nawet zachowujcie się tak by mogło to odczuć. Warto rozmawiać o rozstaniach, o tęsknocie, o uprzejmości, złości, dobroci, normach i potrzebach, zasadach i regułach, bezpieczeństwie na drodze i w innych miejscach, o konsekwencjach różnych zachowań, wyborów, o zdrowym jedzeniu, o higienie, o przyrodzie która nas zachwyca, ale czasem jest niebezpieczna, o sztuce, architekturze itp. inspiracjach. Wykorzystujcie nadarzające się okazje do nauki, a także organizujcie własne. Poświęcajcie dziecku swój czas, zainteresowanie a ono nie zawiedzie Waszych oczekiwań będzie rosło zdrowe, mądre, zaradne i będzie Waszą dumą i skarbem najdroższym. Czytajcie dzieciom, chodźcie z nim do kina, teatru i na spacery, grajcie z nim w gry, bawcie się wspólnie, szukajcie wspólnych przyjemności np. w słuchaniu muzyki, tańcach, śpiewie, malowaniu, hodowli zwierząt, roślin itp. Uczcie czerpać radość z ćwiczeń fizycznych. Starajcie się, byście razem z dzieckiem pracowali i wypoczywali, by czuło się ważne i potrzebne.
↑ spis treści ↑Drodzy Rodzice,
To już grudzień. Miesiące jesienne obfitowały w wiele ciekawych wydarzeń w naszym przedszkolu. Odbyły się uroczystości bardzo ważne w życiu małego przedszkolaka. Pierwsza z nich odbyła się 23 listopada, gdzie mieliśmy zaszczyt gościć wszystkich zaproszonych rodziców/opiekunów na uroczystym mianowaniu przedszkolaków na „Średniaków” oraz przedstawieniu o „Jesieni”. Nasi 4 i 5 letni wychowankowie mieli zaszczyt odebrać z rąk Pani Dyrektor Iwony Starzyńskiej medale.
Była to również wspaniała okazja, aby Nasza Pani Dyrektor oficjalnie i uroczyście przecięła wstęgę otwarcia naszego Oddziału. Po tak miłym powitaniu, odbyło się również pierwsze Pasowanie. Nasze maluszki z gr. Jabłuszek, Rybek i Jeżyków otrzymali Pasowanie na Przedszkolaków. Akademia obfitowała w wiele niespodzianek przygotowanych przez „nasze pociechy” i ich Panie Nauczycielki. To krótko o naszych nowych wychowankach.
Po minionych miesiącach nasuwają się nam te słowa „Przyjmujemy do przedszkola nie tylko dziecko, przyjmujemy także jego rodzinę.” Uroczystości, zajęcia, wspólne zabawy i głośne czytanie dzieciom to wspaniała okazja zarówno dla dzieci jak i Rodziców do wspólnych spotkań i integrowania się podczas zajęć, zabaw czy „kuchcikowania”, a my przekonujemy się, jak wspaniałych mamy Rodziców. Dziękujemy Państwu za to, że jesteście z nami i „naszymi dziećmi”. Bardzo jest nam miło i cieszymy się z dalszej współpracy.
↑ spis treści ↑Tak naprawdę to nie jest list. To garść próśb, pod którymi niejedna nauczycielka by się podpisała…
…Typowy przedszkolny poranek sznur rodziców odprowadza swoje dzieci. Gdy maluchy zakładają kapcie, mamy i tatusiowie ustawiają się w ogonku do pań nauczycielek, by przekazać prośby i uwagi „Proszę dopilnować, aby zjadła całą zupkę” - prosi mama Ani, „Proszę nie nalegać, gdyby nie chciał jeść zupki” - rzuca w biegu tata Kuby. „Dobrze, będziemy pamiętać” - cierpliwie odpowiadają nauczycielki, usiłując zapamiętać wszystkie rodzicielskie rady. Pewnie same chciałyby prosić mamę Ani, Kuby i innych smyków o kilka rzeczy, które bardzo ułatwiłby im pracę - czyli pomogły lepiej opiekować się maluchami. Niestety, one widzą się z nimi w przelocie i często nie wystarcza czasu na dłuższą rozmowę…
Drodzy Rodzice, pozwólmy więc dziś im się wypowiedzieć i przekazać swoje prośby:
A tak w ogóle minął PAŹDZIERNIK. Działo się tak wiele w naszym przedszkolu:
To tylko część wydarzeń z naszego przedszkola. W kolejnych miesiącach czeka na nas również wiele atrakcji i niezapomnianych przygód. Zapraszamy do śledzenia działalności naszej placówki.
↑ spis treści ↑Minął pierwszy miesiąc w przedszkolu. Dla wielu z Nas był to pierwszy kontakt z przedszkolem, z liczną grupa rówieśników, z nauczycielami i regułami obowiązującymi w nowym miejscu. Przyznam bywało różnie... ale tylko na początku kilka dni. Wszyscy potrzebujemy czasu na odwagę. Na pewno zastanawialiście się czy dobrze zrobiliście oddając mnie do przedszkola. Chcę Wam powiedzieć, że był to strzał w dziesiątkę. Nie ma nic piękniejszego niż szansa mojego rozwoju wśród rówieśników. Dzięki Wam mogę śmiało stwierdzić, że życie w grupie przedszkolnej to wielka frajda, wspólna przygoda. To radość wspólnych chwil, prac, zabaw. Czasami muszę pogodzić się z tym, że nie zawsze mogę robić to na co mam ochotę, że czasami to „ja proponuję”, a czasami to „ja muszę się dostosować”, że poza mną są inni, -mamo, tato nie obawiajcie się tych sytuacji. Są one po to, abym uczył się coraz więcej o samym sobie i innych, bym uczył się komunikowania z otoczeniem, wybaczania ,życzliwości, radości życia z innymi.
P.s. W tym miesiącu obchodziliśmy dzień Przedszkolaka. Powiem Wam w tajemnicy – fajnie jest być przedszkolakiem! Tyle kolorowych zabawek, ciekawych zajęć, sympatycznych kolegów i koleżanek. I zawsze uśmiechnięte panie, które znają odpowiedzi na wszystkie trudne pytania. Była też u nas pani Policjantka, która rozmawiała z nami o bezpieczeństwie. W formie praktycznej przypomniała podstawowe zasady zachowania się podczas przechodzenia przez jezdnię. Wzięliśmy też udział w akcji „Sprzątanie Świata”, a później było ognisko i piekliśmy pyszne kiełbaski. Wspólnie świętowaliśmy urodzinki naszych rówieśników. Ogólnie to działo się bardzo, bardzo dużo... mnóstwo zabawy, śmiechu, sportu, spacerów, wycieczek i dużo by jeszcze pisać. A i uświadomiłem sobie, że sprzątanie po zabawie, to nie taki diabeł jak go malują.” ☺
Wasze dziecko, które stawia pierwsze kroki w przedszkolu
↑ spis treści ↑Maj to jeden z piękniejszych miesięcy w roku. Przyroda budzi się ze snu i wszystko wkoło zaczyna rozkwitać. Słońce coraz dłużej pozostaje na niebie, a dni są cieplejsze. Zmiany, które zachodzą w przyrodzie, to doskonała okazja do tego, by rozwijać dziecięcą ciekawość oraz kształtować umiejętność obserwowania otoczenia oraz dostrzegania, nazywania i opisywania zjawisk zachodzących w otaczającym świecie. Dlatego z nowym przypływem energii ruszyliśmy na wiosenne wędrówki.
Na początku wybraliśmy się w podróż po Polsce. Rozmawialiśmy o tym, co to znaczy być Polakiem. Nawiązaliśmy do legendy o powstaniu Polski i odbyliśmy wirtualną wycieczkę po naszym kraju poznając krainy geograficzne. Korzystaliśmy też z mapy, aby zaznaczyć najważniejsze miasta w Polsce. Dzieci z grupy G kontynuowały wymianę pocztówkową z przedszkolakami z całej Polski i na bieżąco uzupełniały swoją mapkę. Przypomnieliśmy sobie, jakie są nasze symbole narodowe. Wspólnie śpiewaliśmy hymn Polski i wykonywaliśmy flagi. Wiemy, że Polska leży w Europie i jest członkiem Unii Europejskiej. Poznaliśmy flagę i hymn Unii Europejskiej, podróżowaliśmy po różnych krajach naszego kontynentu. Potem wróciliśmy do Warszawy – stolicy Polski. Tu słuchaliśmy legendy o Warsie i Sawie, warszawskiej syrence i złotej kaczce, oglądaliśmy herb i najważniejsze zabytki tego pięknego miasta. Wiemy, jak nazywa się najdłuższa rzeka w Polsce, gdzie znajduje się jej źródło oraz ujście. Z Warszawy przenieśliśmy się do Krakowa – dawnej stolicy Polski. Była okazja do przypomnienia legendy o smoku wawelskim i hejnale mariackim. Zapoznaliśmy się z najważniejszymi zabytkami i symbolami charakterystycznymi dla Krakowa. Tańczyliśmy krakowiaka. W maju słuchaliśmy też muzyki Chopina, naszego najwybitniejszego kompozytora. W trakcie zajęć plastycznych i konstrukcyjnych rozwijaliśmy wyobraźnię, a także zdolność projektowania i planowania pracy. Na zakończenie podróży po Polsce starszaki wzięliśmy udział w quizie wiedzy o naszym kraju.
W drugim i trzecim tygodniu maja grup: A, B, E, D poznawały florę i faunę łąki w czasie wycieczek i zajęć na temat zwierząt i roślin. Łąka była inspiracją dla dzieci z grupy E do organizacji zabaw z matą do kodowania oraz organizacji pleneru malarskiego. Grupy starsze organizowały zabawy badawcze i obserwacje przyrodnicze, a także zbierały materiał przyrodniczy do albumów roślin. Niezwykle ciekawym doświadczeniem było obserwowanie życia owadów. Dowiedzieliśmy się, na czym polega praca entomologa, i poznaliśmy cykl życia motyla. Dzięki temu mogliśmy rozwijać spostrzegawczość oraz myślenie przyczynowo-skutkowe. Naśladując odgłosy, jakie wydają zwierzęta żyjące na łące, ćwiczyliśmy narządy artykulacyjne. Niektóre grupy wybrały się do Muzeum pszczelarstwa, aby bliżej przyjrzeć się pszczołom.
Tematyka przyrodnicza była inspiracja do organizacji wiosennych koncertów, muzykowania, gromadzenia instrumentów do kącika muzycznego. Wiele dniu upłynęło nam pod znakiem koncertów – tych na wiosennej łące i takich, które możemy usłyszeć w filharmonii. W tym czasie bardzo intensywnie pracowaliśmy na rozwojem percepcji słuchowej i wrażliwości muzycznej. Rozmawialiśmy o dźwiękach, które można usłyszeć na łące, bawiliśmy się w dźwiękowe memory, słuchaliśmy muzyki poważnej oraz nagrań odgłosów natury, poznawaliśmy i graliśmy na instrumentach muzycznych, a także organizowaliśmy wiosenne koncerty w grupach. Muzyka stanowiła wspaniałe tło do innych zabaw i aktywności np. zajęć z elementami muzykoterapii w grupie G.
Zwierzęta i rośliny wiosennej łąki były okazją do ćwiczenia umiejętności szacowania, dodawania, odejmowania i porównywania liczebności zbiorów w dostępnym zakresie. W trakcie zabaw ruchowych zamienialiśmy się w nutki skaczące po pięciolinii oraz owady.
W maju grupa G przypomniała zasady zdrowego stylu życia. Była okazja do przypomnienia zasad higieny jamy ustnej, zdrowego odżywiania i aktywności fizycznej. Po raz kolejny grupy: B, C, D, E, F, G wzięły udział w ogólnopolskiej imprezie pod hasłem „Sprintem do maratonu”. Wystartowało 109 dzieci i pokonały dystans 52000 metrów. Po raz kolejny udowodniliśmy, że sport to zdrowie.
Kontynuowaliśmy także udział w zajęciach kulinarnych. Niektóre grupy przygotowały sobie napój izotoniczny przed startem w maratonie. Wspaniałą okazją do rozwijania aktywności w kuchni były Dni rodziny. Dzieci z grupy C poznały tajniki przygotowania lemoniady, przedszkolaki z grupy G przygotowały muffinki, a dzieci z grupy E ciasteczka dla mamy.
Chcecie wiedzieć, co jeszcze przyniósł nam maj? Otóż postanowiliśmy zostać naukowcami i odkryć tajemnice substancji, bez której nie byłoby na ziemi życia – wody. Razem z paniami próbowaliśmy znaleźć odpowiedź na pytania: Ile wody jest na świecie? Kto mieszka w stawie? Skąd się bierze woda w kranie? Jakie pojazdy poruszają się po wodzie? Do czego potrzebna jest woda? W związku z tym przeprowadziliśmy wiele eksperymentów w kąciku naukowca. Wiemy już, że woda występuje w różnych stanach skupienia. Potrafimy pokazać na mapie lub globusie różne rodzaje zbiorników wodnych występujących na Ziemi. Dowiedzieliśmy się, że na naszej planecie jest wiele miejsc, gdzie brakuje wody i panuje susza. Zrozumieliśmy potrzebę oszczędzania wody i postanowiliśmy przygotować plakat, który do tego zachęca. Sprawdzaliśmy, w jaki sposób odbywa się filtrowanie wody w naturalnych warunkach i jakie są zasady działania oczyszczalni ścieków zaprojektowanych przez człowieka.
W tym miesiącu ćwiczyliśmy także umiejętność czytania sylab, wyrazów i zdań. W niektórych grupach zaproszeni rodzice czytali dzieciom bajki. Poznaliśmy ciekawe techniki plastyczne i dzięki temu powstało wiele oryginalnych prac. Doskonaliliśmy również sprawność motoryczną.
Grupa E i G bliżej przyjrzały się książkom poznając tajemnice ich powstawania. Kwiatuszki były w drukarni, aby z bliska przyjrzeć się pracy drukarza. Atrakcją dla dzieci w grupie E była bajka interaktywna, a dla dzieci z grupy G – „szumiące bajki”, które trzeba było zinstrumentalizować. Zajęcia czytelnicze były okazją do stworzenia własnych książeczek oraz ustalenia kodeksu małego czytelnika. W grupie D kontynuowano akcję „Kącik ciekawej książki”, a w grupie G powstała grupowa biblioteczka dla dzieci i rodziców.
Koniec maja przynosi wiele wzruszających chwil. W tym czasie większość przedszkolaków świętuje Dzień Mamy i Taty. Dzieci ze wszystkich grup uczestniczyły w różnych zajęciach w ramach których opowiadały o swoich rodzicach, rodzeństwie. Poznawaliśmy nazwy poszczególnych członków rodziny i uczyliśmy się określać stopnie pokrewieństwa. Staraliśmy się poznać korzenie swojej rodziny i wykonaliśmy drzewa genealogiczne. Każdy mógł opowiedzieć o swoich bliskich, pokazać fotografie i poopowiadać anegdoty z rodzinnego życia. Grupa A i E przygotowały uroczystość z okazji Dnia Matki i Ojca. W tym okresie każde dziecko przygotowało upominki dla mamy i taty. Niektóre grupy, wspólnie z rodzicami, spędziły czas wolny na piknikach. Ale jakich! Piknikach rodzinnych! Zaprosiliśmy rodziców, dziadków, babcie, ciocie, wujków, kuzynów, a nawet sąsiadów. Było mnóstwo zabaw, gier, konkursów i wiele niespodzianek. Miło się spotkać w takim gronie. Właśnie w takich okolicznościach mogliśmy powspominać wszystkie majowe przygody, bo wraz z piknikiem skończył się maj... My się tym jednak nie martwimy, jesteśmy bowiem ciekawi, co przyniesie nam czerwiec.
Bez względu na to, ile masz zajęć, najważniejszą rzeczą, jaką możesz zrobić dla przyszłości swego dziecka, oprócz okazywania mu miłości przez przytulanie, jest codzienne głośne czytanie oraz radykalne ograniczenie telewizji.
Jim Trelease
Drodzy Rodzice,
Rodzina odgrywa bardzo ważną rolę w kształtowaniu u dzieci nawyku czytania. Nie zapominajmy, że pierwszy kontakt dziecka z książką ma miejsce właśnie w domu rodzinnym. Przedszkole, szkoła to kolejny etap, w którym możemy utrwalać u małych czytelników zamiłowanie do książek.
O tym, jakie znaczenie mogą mieć dla dzieci książki, musimy pamiętać zarówno my, nauczyciele, jak i Państwo, Rodzice. Nie zapominajmy o korzyściach, które płyną z czytania dzieciom:
Stwórzmy dziecku jego własną biblioteczkę. Niech to będzie półka przeznaczona wyłącznie na książki. Nie musimy kupować drogich książek. Możemy ich poszukać na przykład na kiermaszach. Jeśli chcemy dać dziecku prezent, niech to będzie książka. Na pewno będzie się cieszyło, kiedy przeczyta ją z rodzicem.
Pamiętajmy – nie czytamy nie dlatego, że biedniejemy, lecz biedniejemy dlatego, że nie czytamy. Pamiętajmy również o tym, że istnieją biblioteki, w których na dzieci czeka wiele wspaniałych książek. Czytajmy dzieciom i zróbmy wszystko, aby w przyszłości same czytały.
Szanowni Państwo, pamiętajmy – dzieci, którym od najmłodszych lat czytamy i w których zaszczepiamy miłość do książek, na pewno będą czytać w przyszłości.
Szybko minęło pierwsze półrocze związane z pobytem Waszego dziecka w naszej grupie w przedszkolu. Dbamy o to żeby nie był to czas stracony. Staramy się tworzyć przyjazną atmosferę do wszechstronnego rozwoju naszych podopiecznych.
Otoczenie staramy się organizować tak, by było jak najbardziej inspirujące dzieci i zachęcające do zabawy, nauki, współdziałania. Wszyscy Państwo zainwestowali w karty pracy, gry edukacyjne i inne pomoce do zajęć i zabaw np. materiały plastyczne. Dzięki Państwa wsparciu co miesiąc dzieci oglądają przedstawienie teatralne w wykonaniu profesjonalnych aktorów, często są jego aktywnymi współuczestnikami.
Z naszej inicjatywy dzieciaki uczą się samodzielności, samodyscypliny, nabierają doświadczeń emocjonalno – społecznych rozwijając inteligencję intrapersonalną i interpersonalną oraz nabierają doświadczeń sensoryczno – motorycznych i poznawczych czyli rozwijają inteligencję werbalną, ruchową, matematyczno – logiczną, przyrodniczą i wizualno – przestrzenną i muzyczną.
Państwo jako Rodzice z pewnością robicie to co my, ale dodatkowo kochacie dziecko i nie zapominajcie mu o tym mówić, a nawet zachowujcie się tak by mogło to odczuć. Warto rozmawiać o rozstaniach, o tęsknocie, o uprzejmości, złości, dobroci, normach i potrzebach, zasadach i regułach, bezpieczeństwie na drodze i w innych miejscach, o konsekwencjach różnych zachowań, wyborów, o zdrowym jedzeniu, o higienie, o przyrodzie która nas zachwyca, ale czasem jest niebezpieczna, o sztuce, architekturze itp. inspiracjach. Wykorzystujcie nadarzające się okazje do nauki, a także organizujcie własne. Poświęcajcie dziecku swój czas, zainteresowanie a ono nie zawiedzie Waszych oczekiwań będzie rosło zdrowe, mądre, zaradne i będzie Waszą dumą i skarbem najdroższym. Czytajcie dzieciom, chodźcie z nim do kina, teatru i na spacery, grajcie z nim w gry, bawcie się wspólnie, szukajcie wspólnych przyjemności np. w słuchaniu muzyki, tańcach, śpiewie, malowaniu, hodowli zwierząt, roślin itp. Uczcie czerpać radość z ćwiczeń fizycznych. Starajcie się, byście razem z dzieckiem pracowali i wypoczywali, by czuło się ważne i potrzebne.
P.s. Tata Julki pomógł budując ladę „sklepową”.
↑ spis treści ↑W okresie przedszkolnym dziecko rozwija możliwości językowe poprzez wzbogacanie zasobu słów, poznawanie i stosowanie form gramatycznych i prowadzenie dialogów.
Należy zwrócić uwagę, że każde dziecko rozwija się indywidualnie. Niektóre dzieci wcześniej zaczynają posługiwać się prawidłową mową we wszystkich jej aspektach, inne trochę później.
Seplenienie międzyzębowe międzyzębowe to wada wymowy polegająca na wsuwaniu języka między zęby przy wymowie głosek: s,z,c,dz,ś,ź, ć,dź, sz, ż, cz, dż.
Seplenienie boczne można zauważyć, gdy podczas mówienia głosek : s,z,c,dz,ś,ź, ć,dź, sz, ż, cz, dż strumień powietrza uchodzi bokiem, a język ułożony jest niesymetrycznie.
Seplenienie proste występuje, gdy głoski s,z,c, dz,ś,ź, ć,dź, sz, ż, cz, dżsa przez siebie zastępowane.
O reraniu mówimy, gdy dziecko nie wymawia głoski r i jest ona zastępowana przez l lub j.
Niekiedy r wymawiane jest nieprawidłowo: wargowo, tylnojęzykowo, gardłowo( tzw. francuskie r).
Kappacyzm wada wymowy przejawiająca się w zamienianiu głosek k na t oraz g na d.
Zdarza się, że podczas mówienia głoski dźwięczne zastępowane są przez ich bezdźwięczne odpowiedniki i wtedy mówimy o mowie bezdźwięcznej.
Pierwszym ważnym ćwiczeniem, które w naturalny sposób usprawnia język, wargi, podniebienie i żuchwę jest picie z kubka, jedzenie łyżeczką oraz samodzielne żucie i gryzienie pokarmów, co przyczynia się też do wykształcenia prawidłowego zgryzu i nawyku połykania. Ważne jest zatem wczesne zrezygnowanie z butelek i smoczków.
Częste oczyszczanie nosa z wydzieliny ułatwi dziecku, tak ważny przy mówieniu , oddychanie przez nos, a nie przez usta. Jeśli infekcje z katarem pojawiają się zbyt często, warto znaleźć ich przyczynę, konsultując się z lekarzem laryngologiem lub alergologiem.
Wrażliwość słuchową należy rozwijać poprzez śpiewanie piosenek, zabawy z dźwiękiem i słuchanie spokojnej muzyki. Wzbogacania słownictwa oraz doskonalenia umiejętności budowania zdań dziecko uczy się podczas rozmowy, słuchania bajek, wierszyków, wyliczanek. Rozmowa jest najważniejsza, bowiem rozwija kontakt i buduje więź emocjonalną między rodzicami a dzieckiem.
Na górnej wardze połóż kropkę miodu. Staraj się dotknąć jej językiem i zlizać. Przy tym ćwiczeniu język powinien być wąski i wydłużony, a zęby dolne widoczne.
Zrób dzióbek z warg i wysuń je do przodu, tak jak przy pocałunku. Cmoknij: „cmok”, „cmok”.
Posmaruj czekoladą dziąsła za górnymi zębami. Zlizuj czekoladę przy lekko rozchylonych ustach.
Podczas kąpieli możesz zamienić się w kaczkę. Weź słomkę- to jej dziób – i pobaw się tak: „Gotowanie wody” to ulubiona zabawa kaczki. Wydmuchaj powietrze przez słomkę, a zobaczysz, jak w wodzie tworzą się bąbelki. Teraz trzymaj „Dziób” nad wodą i delikatnie dmuchaj. Czy widzisz, jaki dołek powstaje na powierzchni wody?
Życzę wszystkim dzieciom sukcesów i osiągnięcia celu: PIĘKNEJ WYMOWY.
↑ spis treści ↑Kiedy biegnę do Ciebie cały szczęśliwy i umazany błotem, prawdopodobnie stało się coś bardzo ważnego! Właśnie pokonałem błotnego potwora, odkryłem wyspę na tajemniczym jeziorze, odkryłem, że z błota można budować zamki i że kałuża jest fantastyczną ślizgawką. To jest bardzo ważne dla mojego rozwoju! Chciałem się z Tobą podzielić moim szczęściem i radością.
Lubię w przedszkolu malować farbami, pędzelkiem albo swoimi palcami. Ale czasami zdarzy mi się umazać moje ubranie i nie przejmuję się tym, bo te plamy na ubraniu, to dowód na to, że zrobiłem coś sam – mój pierwszy obraz, który chce ofiarować Tobie – Kochana Mamusiu.
Mamo, Tato chciałbym stawać się samodzielny i uczyć się przy Was. Gdy przyjdziecie po mnie do przedszkola, pozwólcie mi się ubierać samemu. Nie umiem jeszcze wiązać swoich butów ale za to kurtkę, szalik i czapkę nakładam już Sam! I buty też nauczę się niedługo wiązać.
Mamusiu, a gdy zobaczysz dziurę w moich spodniach, to dlatego, że lubimy bawić się w kotka i pieska, bo wiesz, że bardzo lubię te czworonożne zwierzęta. A Majka, moja koleżanka z przedszkola ma kotka w domu i bardzo za nim tęskni, dlatego bawię się z nią w kotka, żeby nie była smutna. Bo jak ja się smucę, to Ty też się ze mną bawisz i za to bardzo Cię kocham.
Twój troszkę już samodzielny
Przedszkolak
P.S. Dziś w przedszkolu byłem dyżurnym i pomagałem Pani i swoim kolegom. Już wiem, że przed obiadem mam umyć ręce i sprzątać zabawki gdy kończę się bawić. Ale Jaś nie chciał dziś zbierać zabawek i pomogłem mu odłożyć je na półeczkę. On tez się niedługo tego nauczy. I gdy Pani mnie pochwaliła, to byłem taki dumny, a wszystkie dzieci biły mi brawo ☺.
Wiem, że gdy ja idę do przedszkola Wy pędzicie szybko do pracy albo załatwiacie mnóstwo ważnych spraw. Często podejmujecie trudne decyzje, czy zostać dłużej w pracy czy biec po mnie do przedszkola. Wiem też, że gdy już przychodzicie chcecie abym szybko się ubierał i nie grymasił, abym był grzeczny i posłuszny. Ja też tego chcę, jednak bardzo tęsknię za Wami.
Dlatego wpadłem na pomysł, że przez takie niegrzeczne zachowanie zwrócę na siebie Waszą uwagę i będę miał Was na wyłączność, że na chwilę odłożycie telefon od ucha, że oderwiecie wzrok od telewizora czy komputera. Chciałbym abyście w codziennej gonitwie nie zapominali o mnie, pytali się jak mi minął dzień, jakie miałem troski i zmartwienia.
Mamo, tato pobaw się ze mną chociaż pół godziny w ciągu dnia, wtedy będziemy mieli czas tylko dla siebie. Może to być na placu zabaw, albo po powrocie do domu, albo przed pójściem spać? Będę mógł Wam opowiedzieć o moim dniu w przedszkolu, o swoich koleżankach i kolegach, będziemy mogli się wspólnie pobawić moimi klockami albo przeczytacie mi bajkę na dobranoc. Pobawmy się w to co lubię, mimo, że to nie do końca się wam podoba, jednak sprawia mi to ogromną frajdę i chcę czuć, że w tej chwili jesteśmy razem i jestem dla was najważniejszy. To jest dla mnie bardzo ważne. Mogę też pomóc Wam w codziennych „dorosłych” czynnościach np. gotowanie, sprzątanie, majsterkowanie, ja to bardzo lubię i przy okazji wiele się uczę.
Obiecuję, że będę mniej marudził, będę grzeczniejszy i z większą cierpliwością będę czekał na nasze wspólne czarodziejskie chwile.
Pozdrawiam Was gorąco
Wasz wspaniały przedszkolak
P.S. Pani w przedszkolu robiła taką fajną masę, podobną do plasteliny, którą można później pomalować farbami. Żeby zrobić taką masę potrzebna jest tylko szklanka mąki, szklanka soli i trochę wody (pół szklanki). To wszystko trzeba razem wymieszać w misce i już gotowe ☺. To naprawdę proste, a jaka fajna jest przy tym zabawa! Zobaczysz mamo jakiego super krokodyla umiem zrobić, albo ulepię serduszko dla Ciebie, a Ty co wyczarujesz?
